من خنده زنم بر دل، دل خنده زند بر من/
مرجع و مدخل شعر فارسی (Persian Poetry)
ﻣﻦ ﺧﻨﺪﻩ ﺯﻧﻢ ﺑﺮ ﺩﻝ، ﺩﻝ ﺧﻨﺪﻩ ﺯﻧﺪ ﺑﺮ ﻣﻦ
ﺍﯾﻨﺠﺎ است ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻨﺪﺩ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺑﻪ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ..!
من خنده زنم بر غم، غم خنده کند بر من
اینجاست که می‌خندد بیگانه به دیوانه
من خنده کنم بر عقل او خنده کند بر من
اینجاست که می‌خندد ویرانه به دیوانه
من خنده کنم بر تو، تو خنده کنی بر من
اینجاست که می‌خندیم هر دو، چو دو دیوانه
من خنده کنم بر او، او خنده کند بر من
دیگر به چه می‌خندم دل رفت از این خانه
...
[«حقیقت.!.» هرگز نباید قربانی شود.!.]